Η ρομποτική ολική αρθροπλαστική γόνατος είναι πλέον η λύση στο πρόβλημα των αποκλίσεων στη χειρουργική τοποθέτηση προσθετικών υλικών σε σχέση με τους άξονες (μηχανικό – ανατομικό) λειτουργίας του γόνατος. Αυτό το κομμάτι είναι το πιο βασικό και στη κίνηση της άρθρωσης και στη γρήγορη φθορά των προσθετικών υλικών.
Η χρήση της παθητικής ρομποτικής είναι μια τεχνική αναίμακτης μικρής επεμβατικότητας χωρίς πόνο που επαναφέρει την άρθρωση στη φυσιολογική κίνηση της και τον ασθενή σε πλήρη δραστηριότητα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Άρα μικρός χρόνος νοσηλείας, μεγάλη ακρίβεια και ασφάλεια στη τοποθέτηση των υλικών.
Χάρη στη παθητική ρομποτική υποβοήθηση έχουμε μικρή τομή 8cm περίπου, αναίμακτη επέμβαση, ελαχιστοποίηση του πόνου, γρήγορη επαναφορά του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες και βέβαια μεγιστοποίηση του χρόνου ζωής των προθέσεων.
Η παθητική ρομποτική είναι μια καινούρια τεχνική που στα χέρια ενός έμπειρου και καλά εκπαιδευμένου χειρουργού καθιστά την ολική αρθροπλαστική του γόνατος μια επέμβαση πολύ μεγάλης ακρίβειας και σε συνεργασία με τη χειρουργική ομάδα των γιατρών, των νοσηλευτών και των φυσικοθεραπευτών επιφέρει ένα αποτέλεσμα άριστο για τη λειτουργικότητα της άρθρωσης και την επιτυχία της επέμβασης, ελαχιστοποιώντας τις επιπλοκές και τη γρήγορη φθορά των υλικών.
Η παρουσία της παθητικής ρομποτικής σε συνέδρια και forum την καθιστά μια από τις πιο σύγχρονες και αποτελεσματικές χειρουργικές τεχνικές, αφήνοντας πίσω τις κλασικές μεθόδους αρθροπλαστικής του γόνατος.
Σμχος (ΥΙ) Κουρέλης Κωνσταντίνος* – Ορθοπεδικός Χειρουργός, Διευθυντής Α’ Ορθοπεδικής Κλινικής 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας
Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των τεχνικών είναι η μικρή τομή και η προσπάθεια για ελάχιστη επέμβαση στους μύες. Οι διαφορές τους, δεν σχετίζονται μόνο με τον τρόπο προσπέλασης της άρθρωσης αλλά και με τις διεγχειρητικές ή μετεγχειρητικές επιπλοκές.
Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό από τις ως άνω τεχνικές, άρχισαν να αναφέρονται διεθνώς επιπλοκές όπως η κάκωση του μηροδερματικού νεύρου, κατάγματα μηριαίου ή ποδοκνημικής από την υπερβολική έλξη καθώς και η κακή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, κυρίως στην Α.M.I.S. τεχνική.
Καθοριστικός παράγοντας για την μακροβιότητα της αρθροπλαστικής δεν αποτελεί το μήκος της χειρουργικής τομής αλλά η σωστή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Για την αποφυγή κακής τοποθέτησης των εμφυτευμάτων με τις πολύ μικρές τομές, λόγω των δυσκολιών ορατότητας της άρθρωσης χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και συστήματα ρομποτικής ή υποβοηθούμενη με υπολογιστή τεχνική, ωστόσο ο μεγάλος χρόνος εγκατάστασης αυτών των συστημάτων με τον ασθενή σε νάρκωση και η πολυπλοκότητα της επέμβασης δημιούργησαν άλλα προβλήματα.
Για την αποφυγή των προβλημάτων και των επιπλοκών των ως άνω μικρής επεμβατικότητας αρθροπλαστικών ισχίου, με τη νέα A.L.M.I.S. τεχνική αρθροπλαστικής ισχίου, δηλαδή τη νέα Antero – lateral – Minimally – Invasive – Surgery τεχνική η χειρουργική επέμβαση γίνεται απλούστερη, λιγότερο επεμβατική, πιο ασφαλής, σχεδόν αναίμακτη στο σύνολο των περιπτώσεων αποφεύγοντας επιπλοκές άλλων M.I.S. τεχνικών ή των παλαιότερων κλασικών χειρουργικών τεχνικών, σε μεγάλο ποσοστό.
Η νέα A.L.M.I.S αρθροπλαστική ισχίου πραγματοποιείται με μικρή αλλά προσαρμοσμένη στον κάθε ασθενή πλάγια τομή δέρματος, κατά πολύ μικρότερη από τις παλιές κλασικές τομές με ελάχιστη ωστόσο παρεμβατικότητα στους μυες, αγγεία και νεύρα. Η προσπέλαση στην άρθρωση γίνεται από ενδιάμεση ανατομική περιοχή μεταξύ του τένοντα της πλατείας περιτονίας μυός και του πρόσθιου τμήματος του μέσου γλουτιαίου μυός χωρίς ή με ελάχιστη πρόσθια ανάσπασή του.
Με την A.L.M.I.S. Αρθροπλαστική ισχίου αποφεύγεται ο τραυματισμός των αγγείων της περιοχής, των νεύρων καθώς και των σημαντικών μυικών στοιχείων της άρθρωσης του ισχίου ώστε να μπορεί ο ασθενής να βαδίσει με πλήρη φόρτιση του σκέλους από την ίδια ή την επόμενη ημέρα του χειρουργείου. Η τομή δεν επεκτείνεται στον έξω πλατύ μυ και τα αγγεία του. Επιπλέον, δεν τραυματίζονται κλάδοι της εν τω βάθει μηριαίας αρτηρίας (κλάδοι της πρόσθιας – έξω περισπώμενης αρτηρίας), ούτε τα άνω γλουτιαία αγγεία και νεύρα που συχνά υφίστανται κάκωση στις πλάγιες τύπου Ηardinge προσπελάσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τέμνεται κανένας μύς του ισχίου, αλλά και στις πιο απαιτητικές περιπτώσεις αποκολλάται και επανακαθηλώνεται μόνο το πρόσθιο 1/3 ή 1/4 τμήμα του μέσου γλουτιαίου μυός το οποίο ωστόσο δεν επηρρεάζει την απαγωγή του ισχίου στην οποία συμμετέχει η οπίσθια ισχυρή μοίρα του μέσου γλουτιαίου μυός που δεν επηρρεάζεται από τη μέθοδο αυτή. Επιπρόθετα, δεν τέμνονται οι έξω στροφείς του ισχίου, ούτε ο απιοειδής μύς που όπως επισημαίνεται σε πρόσφατη δημοσίευση στο πλέον έγκυρο διεθνές ορθοπαιδικό περιοδικό των Η.Π.Α. “ Clinical Othopaedics and Related Research” διαπιστώθηκε πως τραυματίζεται σε σημαντικό πσοοστό στην A.M.I.S. τεχνική.
Σε συνδυασμό με τα πλέον σύγχρονα και βελτιωμένα βιοεμφυτεύσιμα υλικά όπως είναι η κοτυλιαία πρόθεση βιοεμφυτεύσιμου τιτανίου Zweymuller ή παραπλήσιες κοτυλιαίες προθέσεις με ειδικά πτερύγια αντί για βίδες ή ακρυλικό οστικό τσιμέντο, η τεχνική αυτή προσφέρει άμεση λειτουργική αποκατάσταση ακόμη και σε μεγάλης βαρύτητας οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις όπως είναι οι περιπτώσεις σε έδαφος δυσπλασίας ή συγγενούς εξαρθρήματος ισχίου.
Η μακροβιότητα της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου εξαρτάται από την σωστή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, τη φθορά των κινούμενων επιφανειών και τέλος από τη βιοενσωμάτωση των υλικών που έρχονται σε επαφή με το οστό. Η φθορά των επιφανειών κίνησης ήταν ένα από τα προβλήματα της αρθροπλαστικής ισχίου. Κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν άφθαρτα υλικά όπως το μέταλο πάνω σε μέταλλο και το κεραμικό πάνω σε κεραμικό. Ο πρώτος συνδυασμός δημιούργησε ιόντα μετάλλου με άσχημο αντίκτυπο τόσο για τη μακροβιότητα της αρθροπλαστικής όσο και για τον οργανισμό του ασθενούς λόγω τοξικότητας. Ο δεύτερος συνδυασμός φαινόταν ιδανικός ωστόσο παρουσιάστηκαν προβλήματα θραύσης των υλικών αλλά και αναπαραγωγής περίεργου ήχου κατά την κίνηση της άρθρωσης. Η συχνότητα των επιπλοκών αυτών είναι ελάχιστη αλλά υπαρκτή. Αυτό που εφαρμόζεται τελευταία σε συνδυασμό με την A.L.M.I.S. τεχνική είναι ο συνδυασμός ισχυρού πολυαιθυλενίου (highly – cross – linked – polyethylene XLPE) στην πρόθεση της κοτύλης και oxinium (οξειδωμένο ζιρκόνιο, μέταλλο με ιδιότητες τριβής κεραμικού) για την κεφαλή της μηριαίας πρόθεσης. Ο συνδυασμός αυτός έχει πάρει έγκριση από τον FDA των ΗΠΑ ως άφθαρτο υλικό για τουλάχιστον 30 έτη.
Mε τη νέα A.L.M.I.S. αρθροπλαστική ισχίου, σε συνδυασμό με την άμεση μετεγχειρητικά ισχυρή σταθερότητα των βιολογικά ενσωματούμενων στο οστό εμφυτευμάτων τιτανίου επιτρέπεται η πλήρης φόρτιση, η βάδιση και η κίνηση σε σκάλες με ή χωρίς υποβοήθηση από την πρώτη ημέρα μετεγχειρητικά εφόσον δεν υπάρχουν προβλήματα από άλλες αρθρώσεις ή συνοδές άλλες παθήσεις.
Συμπερασματικά με την A.L.M.I.S. τεχνική αρθροπλαστικής ισχίου σε συνδυασμό με τα σύγχρονα βιολογικής συγκράτησης εμφυτεύματα τιτανίου επιτυγχάνεται:
1.Μακροβιότητα της νέας άρθρωσης με την τοποθέτηση ειδικών βιοεμφυτεύσιμων υλικών με δοκιμασμένα άριστα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
2.Ελάχιστη αιμορραγία. Οι ασθενείς συνήθως δε χρειάζονται μετάγγιση ομόλογου αίματος εκτός εάν πάσχουν από αναιμία ή εμφανίζουν αιμορραγική διάθεση.
3.Δεν τέμνονται σημαντικοί μύες της περιοχής του ισχίου.
4.Μικρός χειρουργικός χρόνος νάρκωσης και επέμβασης του ασθενούς, μίας ώρας κατά μέσο όρο, με συνέπεια μείωση του ποσοστού μολύνσεων και θρομβώσεων.
5.Μικρή, προσαρμοσμένη στο πρόβλημα κάθε ασθενούς τομή στο πλάγιο τμήμα της λεκάνης χωρίς να επηρρεάζονται τα μαλακά μόρια της περιοχής.
6.Σπάνιες ή ασήμαντες επιπλοκές σε επίπεδο χαμηλότερο των διεθνών σε αντίθεση με άλλες τεχνικές όπου ενίοτε καταγράφονται βαρειές επιπλοκές όπως σημαντική αιμορραγία, θρόμβωση, εξάρθρημα, χαλάρωση των υλικών και επανεγχειρήσεις.
7.Ταχεία αποκατάσταση των ασθενών. Οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να ανεβαίνουν κλίμακες από την 3η μετεγχειρητική ημέρα και να εξέλθουν από το νοσοκομείο σε 3-4 ημέρες από την επέμβαση.
* Η μέθοδος αρθροπλαστικής ALMIS πραγματοποιείται με επιτυχία από την Α’ Ορθοπεδική Κλινική του 251 ΓΝΑ
Durable Fixation Achieved With Medialized, High Hip Center Cementless THAs for Crowe II and III Dysplasia
Abstract on SpringerLink | Full article HTML | Full article PDF
Download Citation
Abstract
Background
A high hip center total hip arthroplasty (THA) for dysplasia allows more complete socket coverage by native bone at the expense of abnormal hip biomechanics. Despite poor results with cemented components, intermediate-term results with cementless cups at a high hip center have been promising, but there are few reports at long-term followup without bone graft.
Questions/purposes
The purpose of this study was to examine (1) survivorship; 2) radiographic results; and 3) hip scores at a minimum of 10 years for patients treated with high hip center cementless THA for Crowe II and III dysplasia without bone graft.
Methods
We reviewed charts and radiographs of 32 patients with Crowe II or III dysplasia who were treated with high hip center cementless THA; at a mean followup of 12 years (range, 10–21 years), 23 patients (27 hips) were available for review. We sought to medialize cups to the inner table to achieve bony coverage of > 75%. At final followup, the WOMAC and Harris hip scores were recorded. Radiographic analysis including computerized wear evaluation was performed. Radiographic parameters were compared with a control group of 23 patients with Crowe I dysplasia who had cementless cups placed at an anatomic hip center; among the high hip center reconstructions, we also compared wear between those in the superolateral and superomedial quadrants.
Results
Kaplan-Meier survivorship for all-cause revisions was 97% (95% confidence interval, 79%–99%) in the high hip center group; this was no different from the anatomic hip center group. There were no revisions for acetabular loosening. Wear rates did not differ significantly between the high hip center and the control group, but lateralized high hip centers were associated with higher (p = 0.002) wear. Hip scores were excellent in both groups.
Conclusions
In Crowe II and III dysplasia, a high hip center cementless cup obviates the need for bone graft and provides durable fixation beyond 10 years. Medialization of these reconstructions seems important to decrease wear.
Περισσότερα άρθρα στο www.kkourelis.gr