• Στη μείωση της ινσουλίνης
  (της ορμόνης που παράγεται από το πάγκρεας και εξασφαλίζει τη χρησιμοποίηση του σακχάρου από τα κύτταρα)
• Στην μειωμένη δραστικότητα της ινσουλίνης

   

• Τύπος 1 – παλαιότερα λεγόταν ινσουλινοεξαρτώμενος ή νεανικός

• Τύπος 2 – παλαιότερα λεγόταν «ενηλίκων»

΄Αλλοι ειδικοί τύποι

• Διαβήτης της κύησης
• Τύπος MODY – τύπος LADA
• Αλλοι που σχετίζονται με άλλες παθήσεις ή φάρμακα

• Στον τύπο 1 έχουν ενοχοποιηθεί κάποιοι ιοί και σε κάποιο βαθμό παίζει ρόλο και η κληρονομικότητα.Το αποτέλεσμα αυτών είναι η ενεργοποίηση ενός αυτοάνοσου μηχανισμού καταστροφής του παγκρέατος δηλαδή ο οργανισμός καταστρέφει μόνος του τα κύτταρα ενός οργάνου του.
• Στον τύπο 2 η κληρονομικότητα παίζει πολύ σημαντικότερο ρόλο καθώς και περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η παχυσαρκία και η έλλειψη άσκησης. ΄Ετσι σε παχύσαρκα άτομα αρχικά έχουμε αντίσταση στην ινσουλίνη και μειωμένη δραστικότητά της και στη συνέχεια ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης και αύξηση του σακχάρου αίματος.
• Στον διαβήτη της κύησης παίζουν ρόλο οι ορμόνες της εγκυμοσύνης και η κληρονομικότητα. ΄Ετσι στο οικογενειακό περιβάλλον των γυναικών με ΣΔΚ συχνά υπάρχουν άτομα με ΣΔ . Επίσης αν μια γυναίκα παρουσίασε ΣΔΚ, έχει προδιάθεση να αναπτύξει ΣΔ τύπου 2 μετά από χρόνια.

• Όταν το σάκχαρο αίματος το πρωί (όταν δηλαδή είναι κανείς νηστικός) είναι μεγαλύτερο ή ίσο με 126 mg/dl και αυτό επιβεβαιωθεί και σε 2η μέτρηση μετά από διάστημα ενός μήνα.
•  Όταν σε τυχαία μέτρηση οποιαδήποτε ώρα της ημέρας βρεθεί σάκχαρο μεγαλύτερο ή ισο με 200 mg/dl και υπάρχουν επιπλέον και τα συμπτώματα του διαβήτη: πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους.
• Όταν μετά την δοκιμασία ανοχής γλυκόζης με 75 gr γλυκόζης, βρεθεί σάκχαρο 200mg/dl ή μεγαλύτερο στις 2 ώρες.

• Αύξηση της σωματικής δραστηριότητας. Αυτό πρέπει να γίνει σταδιακά και όχι απότομα. Δηλαδή 20 με 30 λεπτά καθημερινό περπάτημα είναι ένας στόχος εφικτός και προσφέρει σημαντική βοήθεια στον έλεγχο του σωματικού βάρους και στη ρύθμιση του σακχάρου αίματος.
• Εκτός από τις αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες του ατόμου χρειάζεται και η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη αλλά και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ατόμου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες φαρμακευτικές ουσίες, συνδυασμοί αυτών ή συνδυασμοί τους με ινσουλίνη ή συνδυασμός διαφόρων τύπων ινσουλίνης.
• Ο αυτοέλεγχος με μετρήσεις σακχάρου από το ίδιο το άτομο στο σπίτι με μετρητή σακχάρου είναι απαραίτητος, ειδικά γι αυτούς που θεραπεύονται με ινσουλίνη.
• Επίσης είναι σημαντικό να γίνεται έλεγχος με αιματολογικές εξετάσεις, εξετάσεις ούρων, όπως επίσης οφθαλμολογικός και καρδιολογικός έλεγχος.
• Παράλληλα με τη ρύθμιση του σακχάρου αίματος είναι πολύ σημαντικό να ρυθμίζονται και η αρτηριακή πίεση καθώς και η χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια. Μάλιστα οι τιμές “στόχος” (και για την αρτηριακή πίεση και για τα λιπίδια) είναι σε χαμηλότερα επίπεδα για τα άτομα που πάσχουν από Σ.Δ.
• Επίσης πάντα πρέπει να τονίζεται η σημασία της διακοπής του καπνίσματος.