Είναι γεγονός ότι χιλιάδες κατοικίδια χάνονται κάθε χρόνο. Παρόλο που πολλά φορούν κολάρο με στοιχεία όταν χάνονται, αυτά εξαφανίζονται ή φθείρονται σε βαθμό να μη διαβάζονται τα στοιχεία, με αποτέλεσμα να μη βρίσκονται ποτέ οι ιδιοκτήτες των ζώων.
Ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπάκι κλεισμένο σε κύλινδρο μεγέθους ενός κόκκου ρυζιού. Μεταδίδει τον αριθμό ταυτότητας στο σκάνερ το οποίο το εμφανίζει στην οθόνη του. Το μικροτσίπ λέγεται και αναμεταδότης (transponder).
Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι αυξάνει τις πιθανότητες να βρεθεί το ζώο αν χαθεί ή κλαπεί. Προσοχή, δεν αρκεί η τοποθέτηση μικροτσίπ αλλά πρέπει να καταχωρηθούν τα στοιχεία στη βάση δεδομένων. Χωρίς την καταχώριση μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες επανεύρεσης του ζώου.
Ναι, από το 2003 – και από το 2012 το πρόστιμο είναι 300€. Είναι επίσης απαραίτητο αν το ζώο πρόκειται να ταξιδέψει εκτός Ελλάδας.
Τοποθετείται κάτω από το δέρμα με υποδερμική σύριγγα. Δεν πονάει, η εμφύτευση μπορεί να γίνει σε επίσκεψης ρουτίνας στον κτηνίατρο
Μόνο έναν αριθμό.
Όχι. Το μικροτσίπ δεν είναι GPS – δεν είναι σύστημα εντοπισμού.
Το πρώτο πράγμα που κάνει όποιος βρει ένα κατοικίδιο είναι να ζητήσει σε κτηνίατρο να σκανάρει για μικροτσίπ. Εφόσον το ζώο έχει μικροτσίπ και τα στοιχεία έχουν περαστεί στη βάση δεδομένων, τότε η εύρεση του ιδιοκτήτη είναι άμεση.
Η πρόσβαση στη βάση δεδομένων περιορίζεται στους κτηνιάτρους και – στην Ελλάδα – στην Κρατική Αρχή που χειρίζεται το σύστημα.
Όχι. Το μικροτσίπ είναι μόνιμη σήμανση η οποία δεν χάνεται και δεν αλλοιώνεται, αλλά δεν αντικαθιστά κολάρο και κονκάρδα με τα στοιχεία του ιδιοκτήτη. Η κονκάρδα είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να βρεθεί ο ιδιοκτήτης αλλά αν η κονκάρδα χαθεί ή το κολάρο χαθεί η αφαιρεθεί, πράγμα δυστυχώς πολύ σύνηθες, τότε το μικροτσίπ είναι συχνά ο μόνος τρόπος να βρεθεί ο ιδιοκτήτης ενός χαμένου ζώου. Όσο για το αντιλυσσικό ταμπελάκι, δίνει την πληροφορία ότι το ζώο είναι εμβολιασμένο κατά της λύσσας, πράγμα πολύ σημαντικό, αλλά είναι περίπου αδύνατον να βρεθεί από εκεί ο κτηνίατρος που έκανε το εμβόλιο – ώστε μέσω αυτού ενδεχομένως να εντοπιστεί ο ιδιοκτήτης του χαμένου ζώου.
Κανένα ζώο δεν φεύγει από καταφύγιο/φιλοζωικής οργάνωσης χωρίς να έχει πρώτα σημανθεί ηλεκτρονικά και να έχουν καταχωρηθεί τα στοιχεία του νέου ιδιοκτήτη.
Παρόλο που δείχνει εύκολη -μια απλή ένεση- η διαδικασία εμφύτευσης χρειάζεται εμπειρία. Αν δεν τοποθετηθεί με το σωστό τρόπο ή πάει πολύ βαθιά ή πολύ ρηχά ή στραβά, μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα. Ο κτηνίατρος είναι αυτός που ξέρει που θα το βάλει, πως θα το βάλει και θα αναγνωρίσει τυχών σημάδια ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Η ανίχνευση του μικροτσίπ δυσκολεύεται εάν:
Όχι. Το μικροτσίπ έχει διάρκεια ζωής 25 χρόνων!
Το μικροτσίπ δεν είναι εγγύηση ότι ένα χαμένο ή κλεμμένο ζώο θα βρεθεί, αλλά αυξάνει θεαματικά τις πιθανότητες – εφόσον είναι ενημερωμένη η βάση δεδομένων. Αποτελεί βασικό εργαλείο για την προστασία των ζώων, όχι μόνο βοηθώντας στην επανένωση απολεσθέντων κατοικίδιων με τους ιδιοκτήτες τους, αλλά αποτρέποντας – με το να εξασφαλίζει την ιχνηλασιμότητα των ζώων – το παράνομο εμπόριο και τις εγκαταλείψεις.
Η αξιοπιστία της βάσης δεδομένων – και φυσικά των Αρχών που την χειρίζονται – είναι καθοριστικής σημασίας. Μέχρι στιγμής την ευθύνη δημιουργίας κατάλληλης βάσης δεδομένων έχει η κάθε χώρας χωριστά. Μερικές χώρες της ΕΕ έφτιαξαν αμέσως λειτουργικές βάσεις δεδομένων (Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία..), στην Ελλάδα όμως το σύστημα ακόμα υπολειτουργεί. Τη βάση δεδομένων λειτουργούσε – με πολλές ελλείψεις – ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος από το 2004 μέχρι το 2015. Από το 2016, την βάση δεδομένων χειρίζονται οι Κτηνιατρικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.